Wat een prachtige mijlpaal: de 4Recovery is weer te water gelaten!Met grote dank aan de harde werkers Leo, Jacco en Edwin, die de afgelopen weken keihard hebben meegeholpen. Dankzij jullie inzet is er ongelooflijk veel gebeurd:🛠 Alle klussen aan boord zijn geklaard🔍 Het onderwaterschip is volledig onderhanden genomen✨ De romp is schoongemaakt, gepolijst én in de was gezet🔩 De boegschroef is succesvol ingebouwd⚓️ En… de naam 4Recovery is nu in volle glorie op de romp te lezenHet schip straalt weer, van onder tot boven, en is helemaal klaar voor de komende zeiltochten. Op de videopagina is er een korte uitleg te zien van alle klussen die gedaan zijn.

Niet als stilstand, maar als voorbereiding.Dit is waar ze haar nieuwe boegschroef krijgt. Waar het onderwaterschip liefde krijgt. Waar de oude lagen worden afgespoeld, zodat het nieuwe weer kan stromen.Sail4Recovery leeft.En straks vaart ze. Voor herstel en verbinding.

Toen ik haar overnam, heette ze *Junica Ohm*. Een naam die zacht resoneerde – mystiek, muzikaal, gedragen. Ik ben die naam gaan voelen, ontleden, begrijpen. Junica klinkt als ‘zomerlicht in beweging’ – een klank van bloei, zachtheid, richting. Ohm is de oerklank. De trilling van het universum. Maar ook: Ohm, de eenheid van weerstand. De kracht die stroom begrenst en richting geeft. Die naam bevatte alles: beweging, trilling, begrenzing en bron. Een levende naam in drie lettergrepen. Die naam heb ik nooit uitgewist. Want dat *is* haar ziel. Nu vaart ze onder een nieuwe vlag: *4Recovery*. Niet als vervanging, maar om haar missie uit te dragen. Ze is nu meer dan schip. Ze is drager van verhalen, van heling, van hoop. Ik heb haar niet hernoemd – Ze is herboren. Geen omdoping, maar een andere rol. Junica Ohm blijft wie ze was. Dus maakte ik een ontwerp voor een bordje. In koper. Met haar zielsnaam. Zodat haar oorsprong zichtbaar blijft. En haar toekomst mag stromen. Want soms… hoef je niets weg te doen om ruimte te maken voor iets nieuws. Je hoeft alleen maar te herinneren wat er altijd al was.

Aanstaande zondag vertrek ik met de 4Recovery uit de prachtige Koninklijke Haven van Dordrecht, op weg naar onze thuishaven in Zuidland.Wat een bijzondere tijd is dit geweest. Dordrecht heeft mij niet alleen een veilige ligplaats geboden, maar ook een overvloed aan hartelijkheid. De winterliggers, de vaste bewoners van de haven en alle toevallige ontmoetingen hebben deze plek een gevoel van thuis gegeven. We hebben vele vrienden gemaakt en ontmoet.De kerstperiode was werkelijk magisch, lichtjes op het water, warmte aan boord en verbondenheid aan de kade. De mooie momenten die ik zal meenemen, lang nadat de trossen zijn losgegooid.Als kers op de taart organiseert de haven aanstaande zaterdag een afscheidsbarbecue voor alle winterliggers, een mooi gebaar dat perfect past bij de sfeer van deze bijzondere plek. Iedereen die nog even langs wil komen of het schip wil zien, heeft dit weekend de laatste kans in Dordrecht.Dankjewel, Dordrecht. Voor je open armen, voor je winterse gezelligheid, en voor alles wat we hier hebben mogen ervaren.Zuidland, we komen eraan. Vol inspiratie, ideeën en een koers richting herstel.

De afgelopen periode is er aan boord van de 4Recovery ontzettend veel werk verzet. Stap voor stap krijgt het schip steeds meer vorm en functionaliteit, en daar ben ik enorm trots op. Deze blog is een update over de vorderingen en mijlpalen die we hebben bereikt.

Aan boord van de 4Recovery staat een prachtig, ouderwets Sestrel Moore-kompas. Terwijl ik het aan het schilderen en opknappen ben, bedenk ik hoe dit kompas symbool staat voor mijn eigen levensreis. Jarenlang dobberde ik stuurloos rond, zonder richting, zonder doel. Het verdoven en vluchten van pijn was lange tijd mijn enige houvast.Maar zonder kompas kun je eindeloos ronddwalen op een oceaan, omringd door de golven, zonder echt vooruit te komen. Voor mij begon herstel pas echt toen ik een nieuwe koers durfde te kiezen. Een richting waarin niet verdoving, maar het beantwoorden van de soms onmogelijke vraag: Wat geeft mij zin? het doel werd.Het kompas herinnert me eraan dat richting en het uitzetten van een koers essentieel is, niet alleen op zee, maar ook in het leven. Herstel vraagt aan mij om keuzes, om het durven varen naar onbekende horizonten, zelfs als de bestemming nog niet helemaal helder is. Het helpt me verbonden te blijven met mezelf, met anderen en met iets groters dan ikzelf.Net zoals ik het Sestrel Moore-kompas nieuw leven inblaas, doe ik dat ook met mijn eigen verhaal. Want een goed kompas zorgt ervoor dat je je koers behoudt, niet verdwaalt, je niet strandt of de rotsen raakt van een vreemde kust.

Inmiddels ligt de 4Recovery op zijn winterligplaats in het hart van Dordrecht. Het stadscentrum is veranderd in een sprookjesachtig decor. Overal om me heen zie ik trotse booteigenaren die hun schepen hebben versierd met duizenden lichtjes. Het is een betoverend gezicht, vooral in deze donkere dagen voor kerst. Veel toeristen en wandelaars blijven staan om het schouwspel vast te leggen of er gewoon even van te genieten.

Bij Sail4Recovery draait alles om samen de zeilen te hijsen en letterlijk de koers naar herstel uit te zetten. Ik ben dankbaar voor de geweldige steun en betrokkenheid die ik ervaar.

Vorig jaar zomer, toen ik langs de Belgische kust aan het zeilen was, ontstond bij mij het idee om met mensen te gaan zeilen die willen werken aan hun herstel. De gedachte was simpel: als het voor mij werkt, dan moet het ook voor anderen kunnen werken en het zaadje was gepland. De droom liet mij niet meer los en langzaam maar zeker werd het plan steeds concreter.